Op 12 december 2018 verschijnt: “En voor mij een fles Sunrise!,” een boek over de van 1938-1978 in Hillegersberg en Schiebroek gevestigde limonadefabriek Sunrise.

Het boek is geschreven door Marcel Hendriks en is een vervolg op het in december 2016 verschenen boek “Bouwers & Bottelaars” van Jan Cees van Duin.
De boekpresentatie vindt plaats op 11 december 20.00 uur bij

Boekhandel Maximus,
Bergse Dorpsstraat 122, Rotterdam 
inloop vanaf 19.30 uur
aanmelden gewenst

Jan Cees van Duin, die recent het boek over Herman Bieling schreef, vertelt op vrijdag 5 oktober (10.00 – 12.00 uur) in de Fonteinkerk over het roerige leven en het werk van de Hillegersbergenaar Herman Bieling.

Herman Bieling is in 1887geboren in Rotterdam en verhuisde met zijn ouders op 14-jarige leeftijd naar Hillegersberg. Bieling volgde lessen aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. Hij werd een veelzijdig kunstenaar: schilder, graficus en beeldhouwer. Hij was erg actief en zeer gezien in zijn woonplaats Hillegersberg en schilderde ook veel Hillegersbergse taferelen. Bieling was een vernieuwer: hij ging in tegen de toentertijd populaire ‘Haagse School’.  Bieling schilderde kubistisch en streed voor erkenning van de moderne kunst. Hij was de strijdbare voorman van de Rotterdamse kunstenaarsfederatie ‘De Branding’ (1917-1926). Hij richtte met anderen De Branding op als aanklacht tegen het conservatieve Rotterdamse kunstbeleid. Uiteindelijk lukte het hem erkenning en expositieruimte te krijgen voor de ‘modernisten’. In 1932 exposeerde hij in Rotterdam met o.a. Braque, Chagall, Klee, Kandinsky, Kokoschka, Matisse en Picasso. In 1938 verhuisde Bieling van Hillegersberg naar Rhoon, waar hij tot zijn dood in 1964 actief bleef schilderen.

Op 8 september is het Open Monumentendag. Voor Hillegersberg Schiebroek is de gesloten begraafplaats aan de Ringdijk (hoek Peppelweg) die dag van bijzondere betekenis.

Deze oorspronkelijk Algemene Begraafplaats van Schiebroek was in gebruik van 1904 tot 1952. Vóór die tijd, tussen 1873 en 1903, vonden de doden uit Schiebroek hun laatste rustplaats in Overschie. Ruimtegebrek maakte daaraan een eind en dankzij de weduwe H. Nicolaas-Bak, kreeg Schiebroek zijn eigen dodenakker. Een begraafplaats voor de eeuwigheid, omdat de weduwe die het stukje grond afstond een vrij graf voor zichzelf bedong dat niet mocht worden geruimd. Door die bepaling is de begraafplaats er nog.